Kiedy Rozwód Jest Niemożliwy? https://adwokatmichalsokolowski.pl 1 2 Comments Like Comment Share Copy; LinkedIn; Facebook; Twitter; Krzysztof Lipiński Kwalifikowany doradca restrukturyzacyjny Pozew o rozwód . Małżonek, który wnosi do sądu pozew o rozwód, jest stroną powodową (powodem lub powódką). Zobowiązany jest poza samą treścią pozwu, załączyć do sądu odpis skrócony aktu małżeństwa, odpisy skrócone aktów urodzenia dzieci, umowę o rozdzielności majątkowej, jeśli małżonkowie taką zawierali, a także zgłosić szereg wniosków dowodowych, zarówno ze Może stanowić swoisty "wstęp" do procedury rozwodowej, ale często jest również szansą na nowy początek i ratowanie małżeństwa. Jeśli chodzi o opcje: separacja czy rozwód, warto wiedzieć, że w przypadku obu procedur sąd ustala podobne kwestie, regulujące sprawy majątkowe, kwestie opieki nad dzieckiem oraz alimenty. Można zatem To na pozór bardzo proste pytanie: Kiedy można żądać rozwodu, wiąże się niejednokrotnie z dość poważnymi problemami. Nie dla każdego bowiem te same powody mogą stanowić przesłankę do podjęcia decyzji o rozwodzie. I nie zawsze te powody są wystarczające. Małżeństwo w polskim systemie prawnym opiera się na zasadzie trwałości. W związku z powyższym rozwód jest możliwy Szybko orientuje się, że zakochany w niej Ogden może jej w tym pomóc. Jednak w Honolulu czeka na niego żona. W dodatku rozwód jest niemożliwy - rozstając z Marthą, Mears zaprzepaściłby swoje szanse w kolejnych wyborach Film jest ostatnią autorską produkcją 76-letniego Chaplina. W rolach głównych Marlon Brando oraz Sophia Loren. Taki właśnie pozew o rozwód złożyłem na dzienniku podawczym w dniu 13 kwietnia 2017 roku. Sąd wyznaczył termin rozprawy na dzień 5 lipca 2017r. W między czasie strony odwiedził jeszcze sądowy kurator, który sporządził wywiad na okoliczność w jakich warunkach żyje dziecko i czy jest związane z obojgiem rodziców. . Tylko jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia Sąd może rozwiązać małżeństwo w przeciwnym wypadku jest to niemożliwe. Rozkład pożycia małżeńskiego, nawet istniejący przez pewien czas, nie zawsze przekształca się w rozkład trwały i zupełny, niekiedy może on być przemijający. Przyczyną przekształcenia się rozkładu w trwały i zupełny mogą być bądź te same fakty, które są przyczyną rozkładu małżeństwa, o ile narastają ilościowo i stale, bądź też inne fakty, nawet pojedyncze, o ile przyczyniają się do tego, że pogłębiają proces rozkładu tak radykalnie, iż znika nadzieja na jego likwidację. Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków. Ochrona interesów dziecka znajduje wyraz zarówno w normach prawnych, które dotyczą funkcjonowania małżeństwa jak i regulujących jego rozwiązanie. W tym ostatnim zakresie konkretyzuje się ona zarówno poprzez zakaz orzekania rozwodu, jeżeli wskutek tego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci rozwodzących się małżonków, jak i wymóg właściwego uwzględnienia okoliczności dotyczących sytuacji dzieci przy zbieraniu materiału dowodowego, a nadto przez obowiązek uzasadnienia na podstawie szczegółowo ustalonych okoliczności, stanowiska sądu orzekającego rozwód, co do tego czy i jaki wpływ na sytuację wspólnych dzieci małżonków wywrzeć może rozwiązanie małżeństwa rodziców. Rozwiązanie małżeństwa jest również niemożliwe albo jeżeli byłoby ono sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Orzeczenie rozwodu może okazać się sprzeczne z zasadami współżycia społecznego zwłaszcza wówczas, gdy jedno z małżonków jest nieuleczalnie chore, wymaga pomocy i rozwód dla niego stanowi rażącą krzywdę. Niekiedy przeciwko udzieleniu rozwodu mogą przemawiać względy natury społeczno-wychowawczej, które nie pozwalają, by orzeczenie rozwodu sankcjonowało stan faktyczny powstały na tle złośliwego stosunku do współmałżonka albo na tle innych przejawów lekceważenia małżeństwa i rodziny. Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Wprawdzie rozkład pożycia stron jest trwały i zupełny, lecz zawiniony wyłącznie przez powoda, stąd – wobec braku zgody pozwanej – rozwód jest niedopuszczalny. Odmowę zgody na rozwód pozwana motywowała dobrem małoletniej córki stron, dla której definitywne zakończenie małżeństwa rodziców mogłoby wywrzeć niekorzystne skutki w sferze psychicznej, a zasadność tego motywu znajduje potwierdzenie w opinii biegłego – specjalisty psychologii klinicznej. Z tych względów odmowa zgody na rozwód nie pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia, a nadto, że orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z dobrem małoletniego dziecka. Nie zasługuje na aprobatę odmowa zgody na rozwód, która służy tylko chęci zamanifestowania przewagi nad małżonkiem domagającym się orzeczenia rozwodu i przeszkodzeniu w ułożeniu sobie przez niego życia osobistego Pominięcie odmowy zgody na rozwód z powodu sprzeczności z zasadami współżycia społecznego może nastąpić wówczas, gdy w danych okolicznościach nie ma podstaw do przyjęcia, że orzeczenie rozwodu może wywołać niepożądane skutki społeczne. Formalne różnice między rozwodem a separacją Szczegóły Opublikowano: 18 maja 2021 W wielu małżeństwach, również tych szczęśliwych i uznawanych za zgodne, często zdarzają się również momenty kryzysu. Czasami są one związane z pewnymi trudnymi do zaakceptowania nawykami, zmianą hierarchii wartości, rosnącymi oczekiwaniami wobec drugiego małżonka, a czasami napięcie wynika z tak wielu zmiennych, że nawet samym zainteresowanym ciężko jest wskazać konkretną przyczynę nieporozumień. W takich sytuacjach w miejscu miłości i zrozumienia pojawia się rozczarowanie i codzienny stres, który w ostateczności może doprowadzić do podjęcia decyzji o rozstaniu. Małżeństwo można zakończyć na dwa sposoby: domagając się separacji lub poprzez orzeczenie rozwodu. Czym jest separacja, a czym rozwód? Głównym założeniem zarówno rozwodu, jak i separacji jest prawna regulacja dalszej relacji między skonfliktowanymi małżonkami. Ma ona również na celu uporządkowanie wielu różnych kwestii związanych chociażby ze sprawowaniem władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi, ustaleniem kosztów ich utrzymania i wychowywania, podziałem majątku wspólnego czy roszczeniem zobowiązań alimentacyjnych. W obu przypadkach sprawę rozpoznaje Sąd Okręgowy i podejmuje decyzję na podstawie przeprowadzonej rozprawy oraz wystąpienia określonych prawnie przesłanek. Warto również zaznaczyć, że każda ze stron ma prawo żądać rozwodu bądź separacji zarówno bez orzekania o winie, jak i z orzeczeniem różnicą między tymi dwiema instancjami jest to, że na skutek rozwodu następuje całkowite ustanie małżeństwa, które przestaje istnieć wraz z uprawomocnieniem się orzeczenia. Znów separacja jest swoistym stanem przejściowym. Prawdą jest, że na czas jej trwania uchylona zostaje wspólnota majątkowa, jednakże samo małżeństwo wciąż formalnie istnieje i jeśli strony dojdą do porozumienia, sąd może orzec o zniesieniu stanu separacji. Jednocześnie sądowne orzeczenie separacji nie wyklucza możliwości, aby po jakimś czasie wnieść pozew rozwodowy i definitywnie zakończyć małżeństwo. W każdej z podanych sytuacji niezbędna może okazać się pomoc adwokata – czy to w formie porady dla niezdecydowanych, czy też jako wsparcie tych małżonków, którzy mają problem z wyegzekwowaniem wniesionego żądania. Co jeszcze różni separację od rozwodu? Choć w swoich podstawowych założeniach rozwód i separacja są do siebie zbliżone, można zauważyć między nimi znacznie więcej istotnych różnic. Orzeczenie rozwodu powoduje ustanie małżeństwa, dlatego byli małżonkowie mogą ponownie wejść w nowe związki małżeńskie. W przypadku separacji małżonkowie formalnie nadal pozostają małżeństwem, dlatego nie wolno im wstąpić w żaden inny związek. Z tego samego powodu małżonkowie w separacji są zobowiązani do wierności, gdyż może to zaważyć na decyzji o umorzeniu separacji i powrotu do sytuacji sprzed jej orzeczenia. Na tej samej zasadzie małżonek, który zdecydował się na separację, nie może wrócić do nazwiska, które nosił przed zawarciem związku małżeńskiego (gdyż ten formalnie nie ustał). Rozwód daje możliwość podjęcia decyzji, czy małżonek chce mimo wszystko pozostać przy obecnym nazwisku, czy też wrócić do wcześniejszego. Aby sąd mógł wydać wyrok rozwodowy i rozwiązać małżeństwo, musi zostać stwierdzony tzw. zupełny i trwały rozpad pożycia małżeńskiego w sferze uczuciowej, fizycznej oraz gospodarczej. Ma on miejsce w sytuacji, gdy wedle zgromadzonych przesłanek powrót do wspólnego życia jest niemożliwy. Separacja może jednak zostać orzeczona nawet wtedy, gdy nie został stwierdzony zupełny rozkład pożycia. Rozwód nieodwracalnie znosi wszelką wspólność małżeńską, natomiast przy orzeczeniu separacji możliwe jest uchylenie wspólnoty majątkowej, a gdy dochodzi do zniesienia stanu separacji – wraca również ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Istotną różnicą jest również to, że sprawy o separację w zależności od decyzji małżonków można toczyć na drodze procesu, jak i postępowania nieprocesowego. Jeśli jednak chodzi o rozwód, postępowanie może toczyć się wyłącznie w trybie procesu. Różnice między rozwodem a separacją są zauważalne także na płaszczyźnie alimentacyjnej. Przy rozwodzie obowiązek płacenia alimentów drugiemu z małżonków kończy się po upływie 5 lat (rozwód bez orzeczenia o winie). Znów przy separacji takie ograniczenie nie występuje. Mimo orzeczenia o separacji małżonkowie pozostają w obowiązku do wzajemnej pomocy ( materialnej, opieki w trakcie choroby, wsparcia moralnego i psychicznego) z naciskiem na sytuacje, gdy świadczą za tym względy słuszności. Obowiązek ten nie istnieje w przypadku orzeczenia rozwodu. Małżonkowie, którzy podjęli decyzje o rozstaniu, mogą zakończyć małżeństwo żądając orzeczenia rozwodu lub domagając się separacji. W obu przypadkach sprawę rozpoznaje Sąd Okręgowy, który po przeprowadzeniu rozprawy w zależności od żądania małżonków oraz istnienia określonych przesłanek prawnych wyda wyrok, w którym orzeknie rozwód, bądź a separacja, to dwie odrębne instytucje, dlatego pomiędzy nimi zachodzi wiele różnic. Przede wszystkim orzeczenie rozwodu powoduje ustanie małżeństwa. Małżeństwo przestaje istnieć i faktu tego nie da się już zmienić, jednak byli małżonkowie mogą ponownie wejść w związki małżeńskie. Natomiast orzeczenie separacji nie jest tożsame z ustaniem małżeństwa, nie kończy go, daje jedynie małżonkom możliwość przemyślenia decyzji o rozstaniu i sposobność powrotu do wspólnego życia – poprzez zniesienie separacji na zgodne żądanie małżonków – następuje wówczas powrót do sytuacji sprzed jej – czym tak naprawdę jest?Jaka jest różnica pomiędzy separacją faktyczną a separacją prawną? I wreszcie, jakie konsekwencje niesie za sobą rozwód, a jakie separacja?Separacja faktyczna następuje w razie zupełnego zerwania pożycia małżeńskiego. Z reguły z separacją faktyczną łączy się także wyprowadzka jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania. Takie rozdzielenie małżonków ma charakter jedynie faktyczny, nie wymaga orzeczenia sądu i tym samym nie wywołuje żadnych skutków w sferze prawnej. Niekiedy dochodzi do sytuacji, w których małżonkowie, nie zamieszkując razem przez długie lata, nie mając żadnych wspólnych interesów, pomiędzy którymi dawno już wygasła więź emocjonalna i często nawet niepozostający ze sobą w jakimkolwiek kontakcie, de facto od strony formalnej nadal są przypadku, jeżeli małżonkowie rozstają się, ale żaden z nich nie wniesie do sądu pozwu o separację to małżeństwo trwa nadal. Jeśli małżonkowie wniosą pozew do sądu i ten orzeknie separację, małżonkowie także nadal są prawna zawsze łączy się z ingerencją instytucji państwowych w relacje pomiędzy jak przy rozwodzie, o separacji orzeka sąd okręgowy, w którego okręgu małżonkowie mają wspólne zamieszkanie lub pobyt. Jeżeli małżonkowie nie mają wspólnego zamieszkania albo pobytu, to orzeka sąd właściwy dla jednego z nich. Przesłanką warunkującą dopuszczalność separacji jest zupełny rozkład pożycia i żądanie małżonków. Warto nadmienić także, że w sytuacji, gdy jeden z małżonków żąda orzeczenia separacji, a drugi orzeczenia rozwodu i żądanie to jest uzasadnione, sąd orzeka a separacja – separacja łatwiejsza niż rozwódO separacji orzeknie sąd na żądanie jednego z małżonków lub na wspólny i zgodny wniosek obydwojga. W toku sprawy sąd nie bada, czy pomiędzy małżonkami nastąpił trwały rozpad pożycia, dlatego uzyskanie separacji jest prostsze niż uzyskanie rozwodu. Ponadto dla orzeczenia separacji nie ma znaczenia czy małżonek, który złożył pozew do sądu jest wyłącznie winny rozkładowi nie orzeknie o separacji, jeśli:miałoby ucierpieć dobro małoletniego dziecka małżonków,orzeczenie byłoby sprzeczne z zasadami współżycia orzeczenia separacji, co do zasady są takie same, jak skutki orzeczenia rozwodu, jednak z pewnymi wyjątkami, które przewiduje Kodeks rodzinny i prawna staje się pewną alternatywą dla małżonków, którzy z różnych powodów nie chcą lub nie mogą rozwiązać małżeństwa przez a separacja – różnice i podobieństwaPrzesłanki orzeczenia separacjiSeparacja może zostać orzeczona w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki do orzeczenia rozwodu. Aby sąd wydał wyrok rozwodowy i rozwiązał małżeństwo nastąpić musi zupełny i trwały rozpad pożycia pomiędzy muszą być wszystkie łączące ich dotychczas więzi:uczuciowa (psychiczna) zupełnym rozpadzie pożycia mówić można w sytuacji, gdy małżeństwo przestało całkowicie funkcjonować, zerwana zostały zarówno więzi duchowe, jak i fizyczne. Kiedy małżonkowie zamieszkują oddzielnie i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego ale sporadycznie widują się i dochodzi wówczas do zbliżeń fizycznych, nie można mówić o zupełnym rozkładzie rozpad pożycia ma miejsce wówczas, gdy zgodnie z doświadczeniem życiowym nie można przyjąć innych wniosków, niż te, że powrót do wspólnego życia jest orzeczenia separacji nie są tak restrykcyjne, jak przy rozwodzie. Dlatego, aby sąd wydał wyrok, w którym orzeknie separację niezbędne jest wystąpienie jedynie przesłanki zupełnego rozkładu pożycia. Przepisy nie wymagają, by nastąpił trwały rozpad do zawarcia nowego małżeństwa i powrotu do nazwiskaMałżonek pozostający w separacji, nie jest stanu wolnego, dlatego nie może formalnie zawrzeć nowego związku (w przeciwnym razie popełniłby przestępstwo bigamii) – co było by dopuszczalne, gdyby sąd orzekł rozwód. Nie może także zmienić nazwiska i wrócić do tego, które nosił przed ślubem. Po rozwodzie powrót do poprzedniego nazwiska następuje poprzez oświadczenie złożone Kierownikowi Urzędu Stanu Cywilnego w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku wzajemnej pomocyMałżonkowie, w stosunku do których sąd orzekł separację zobowiązani są do wzajemnej pomocy (finansowej, opieki podczas choroby, wsparcia psychicznego i duchowego), gdy przemawiają za tym względy słuszności. Obowiązek ten ustaje wraz z orzeczeniem rozwodu. Pomimo obowiązku wzajemnej pomocy małżonkowie pozostający w separacji nie mają obowiązku wspólnego alimentacyjnyZarówno w wyroku rozwodowym, jak i orzekając separację sąd może nałożyć na jednego z małżonków obowiązek świadczenia alimentacyjnego w stosunku do drugiego małżonka. Wysokość świadczenia wyznaczają usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. W przypadku separacji nie został określony termin, po upływie, którego małżonek zobowiązany do alimentacji może zostać z obowiązku tego zwolniony. Oznacza, to, że w praktyce obowiązek dostarczenia środków utrzymania będzie ciążył na jednym z małżonków do czasu, aż sąd nie zniesie separacji lub orzeknie o rozwiązaniu małżeństwa. W przypadku rozwodu okres alimentacyjny jest prawnie ograniczony do lat 5 i jedynie w wyjątkowych sytuacjach może być przez sąd majątkowaPoprzez orzeczenie separacji powstaje pomiędzy małżonkami rozdzielność majątkowa, która nie może być zmieniona w drodze umowy. Od momentu uzyskania separacji, każdy z małżonków odpowiada samodzielnie za zaciągnięte przez siebie zobowiązania i nie ponosi odpowiedzialności za długi drugiego małżonka. Na wniosek jednego z małżonków sąd w wyroku orzekającym separację może dokonać podziału majątku zamieszkiwanieSąd na wniosek jednego z małżonków orzekając o separacji zajmie się również kwestią sposobu korzystania ze wspólnie zajmowanego domu lub mieszkania przez czas trwania separacji. W wyjątkowych sytuacjach, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem utrudnia wspólne zamieszkiwanie sąd na żądanie drugiego małżonka może nakazać jego separacji na dziedziczenieW przypadku orzeczonej przez sąd separacji, podobnie jak przy rozwodzie, dochodzi do sytuacji, w której małżonkowie wyłączeni są z mocy prawa od dziedziczenia po sobie. Nie mogą oni ubiegać się również o zachowek. Wyjątkiem jest dziedziczenie testamentowe. W sytuacji, gdy zmarły małżonek ustanowił drugiego małżonka spadkobiercą w testamencie, fakt orzeczenia separacji nie ma wpływu na przyjęcie nad dziećmi – rozwód a separacjaZarówno orzekając separację jak i rozwód sąd obligatoryjnie reguluje wszystkie kwestie związane z małoletnimi dziećmi stron, rozstrzyga o władzy rodzicielskiej, kontaktach, alimentach. Sąd może również ograniczyć władzę rodzicielską jednego z rodziców i pozostawić drugiemu. Jednakże w większości przypadków sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu a separacja – wiaraW przypadku osób wierzących orzeczenie separacji jest alternatywą dla rozwodu. Prawo katolickie dopuszcza separację faktyczną i prawną, w przeciwieństwie do rozwodu. Ponadto orzeczenie separacji nie kończy małżeństw, a w wystarczającym stopniu reguluje sytuację osobistą i majątkową na pojednanieZadając sobie pytanie: rozwód a separacja, jaki podjąć krok? Należy pamiętać, że orzeczenie separacji może w konsekwencji uratować związek. Założenie samej instytucji miało na celu naprawę małżeństwa i relacji pomiędzy mężem i żoną. Separacja, to czas na wyciszenie, uspokojenie emocji, odpoczynek i przemyślenia. Okres faktycznego rozstania może korzystanie wpłynąć na kontakty małżonków prowadząc do pojednania i porzucenia myśli o rozstaniu, i Agnieszka Cisowska – ChruścickaOd 2007 roku skutecznie udziela pomocy w zakresie prawa rodzinnego opieka nad dziećmi, alimenty, prowadzi sprawy rozwodowe. W konsultacjach często odpowiada na pytania o „rozwód a separacja”. Rozumie, że to sprawy wymagające szczególnej delikatności, ale również podejmowania stanowczych kroków prawnych. ☎ 783 670 348 W świetle obowiązującego w Polsce prawa, małżeństwo to związek kobiety i mężczyzny, który ustać może wskutek śmierci jednego z małżonków, uznania jednego z małżonków za zmarłego bądź rozwiązania przez rozwód. Jest wiele sytuacji, w których małżonkowie decydują się na zakończenie małżeństwa i składają pozew rozwodowy do sądu. Data dodania: 2020-07-04 Wyświetleń: 946 Przedrukowań: 0 Głosy dodatnie: 0 Głosy ujemne: 0 WIEDZA Licencja: Copyright - zastrzeżona Czy uzyskanie rozwodu zawsze jest możliwe? Czy można nie dać małżonkowi zgody na rozwód? Czy sąd może oddalić powództwo w sprawie rozwodowej? Czy sprawa rozwodowa jest skomplikowana? Rozpad małżeństwa jest bolesnym, negatywnym i jednym z trudniejszych momentów w życiu każdego małżonka, niestety często jest ostatecznością. Przyczyny rozpadu małżeństwa są różne. Według danych GUS najczęstszymi przyczynami rozwodu małżeństw jest: niedopasowanie charakterów, zdrada, nadużywanie alkoholu, nieporozumienia na tle finansowym, negatywny stosunek do członków rodziny, dłuższa nieobecność partnera. Czy złożenie pozwu o rozwód gwarantuje uzyskanie rozwodu? O tym, że każdy z małżonków ma prawo do rozwodu mówi Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 56 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. (t. j. Dz. U. 1964, Nr 9, poz. 59 ze zm.) „Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.’’ Jak podaje Kancelaria Radcy Prawnego Wiktor Witkowski - aby uzyskać rozwód, należy wykazać, że nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego, czyli nastąpiło trwałe zerwanie wszelkich więzi emocjonalnych, fizycznych i gospodarczych łączących partnerów. Oznacza to, że małżeństwa nie da się już uratować i rozerwanie więzi są już nieodwracalne. Są to tak zwane pozytywne przesłanki orzeczenia rozwodu. Polskie prawo rozwodowe dopuszcza możliwość orzeczenia rozwodu tylko i wyłącznie, jeżeli wystąpią powyższe przesłanki, jednak w przypadku ich braku sąd rozwodu orzec nie może. Zdarzają się sytuacje, że mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego, sąd może jednak oddalić pozew o rozwód i odmówić rozwiązania małżeństwa na skutek wystąpienia tak zwanych przesłanek negatywnych orzeczenia rozwodu. Kiedy sąd może oddalić powództwo o rozwód? Powinniśmy mieć na uwadze, że mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego można nie otrzymać rozwodu. Istnieją okoliczności, dla których sąd oddala pozew rozwodowy. Rozwód może nie zostać orzeczony w kilku przypadkach: w skutek rozwodu miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków Dobro dziecka jest szczególnie chronione przez prawo, dlatego sąd orzekając o rozwodzie bierze pod uwagę wszelkie okoliczności, jakie będą miały wpływ na rozwój i wychowanie dziecka oraz wyklucza ujemne następstwa rozwodu oraz wnikliwie sprawdza czy: nie zostaną osłabione więzi między dzieckiem, a rodzicem przy którym nie pozostanie, po rozwodzie zostaną zaspokojone wszystkie potrzeby materialne i emocjonalne dziecka, sposób wykonywania władzy rodzicielskiej nie spowoduje szkody dla dziecka, rozwód nie będzie zbyt bolesnym doświadczeniem dla dziecka, utrzymanie dotychczasowego stanu będzie dla dziecka bardziej korzystne niż orzeczenie rozwodu. Sąd może nie wziąć pod uwagę powyższych kryteriów jako przeszkód orzeczenia rozwodu, jeśli zachodzą istotne okoliczności, np. stałe awantury rodziców, które mogą wpłynąć negatywnie na młodość małoletniego dziecka, demoralizować go i zagrażać jego wychowaniu. W takiej sytuacji orzeczenie rozwodu jest zasadne. orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego Orzeczenie rozwodu nie będzie możliwe, jeśli naruszałoby zasady moralności. Zasady te mają przede wszystkim chronić małżonka niewinnego rozkładu pożycia małżeńskiego, szczególnie tego, który znajduje się w trudnej sytuacji, np. z powodu ciężkiej lub nieuleczalnej choroby, zaawansowanego wieku, niemożliwości zaspokojenia potrzeb życiowych. Zaistnienie choć jednej z wymienionych przesłanek spowoduje oddalenie pozwu rozwodowego i utrzymanie związku małżeńskiego. pozew złożył małżonek wyłącznie winny rozpadu małżeństwa Jeżeli małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia małżeńskiego złoży pozew o rozwód, sąd nie orzeknie rozwodu. Wina wyłączna musi być tylko po stronie małżonka wnoszącego pozew, a pozwany małżonek nie przyczynił się w sposób zawiniony do rozpadu małżeństwa. Ustawa przewiduje jednak wyjątki, kiedy rozwód może zostać orzeczony: drugi małżonek wyraża zgodę na rozwód, bez żadnych nacisków i tylko dobrowolnie, małżonek nie wyraża zgody na rozwód, ale jego odmowa jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, małżonek nie zgadza się na rozwód z czystej złośliwości lub zemsty. Sąd rozpoznający sprawę rozwodową bada wszelkie okoliczności bardzo wnikliwie a następnie orzeka na naradzie o rozwiązaniu małżeństwa poprzez rozwód w formie wyroku lub oddala powództwo o rozwód. Czy sprawa rozwodowa jest skomplikowana? Rozwód to niezwykle ciężkie chwile w życiu całej rodziny. Towarzyszą mu negatywne emocje, napięta atmosfera, często narastająca agresja pomiędzy małżonkami, szczególnie jeśli drugi małżonek nie wyraża zgody na rozwód. Decyzję o rozwodzie należy dokładnie przemyśleć, przeanalizować, czy nie zachodzą negatywne przesłanki orzeczenia rozwodu, utrudniające jego otrzymanie. Uzyskanie rozwodu wiąże się z koniecznością spełnienia szeregu formalności, dlatego aby przejść przez wszystkie zawiłości prawne oraz szybciej dojść do porozumienia z współmałżonkiem, a tym samym szybciej doprowadzić do rozwiązania małżeństwa przed sądem, warto skorzystać z pomocy doświadczonego Radcy Prawnego. Dzięki fachowej analizie prawnej sytuacji w małżeństwie, ustaleniu właściwej linii obrony, sprawa rozwodowa może stać się mniej traumatycznym przeżyciem, a rozpad rodziny jak najmniej odbije się na psychice dziecka. Więcej przydatnych porad na stronie Kancelarii Radcy Prawnego Wiktor Witkowski Licencja: Copyright - zastrzeżona Materiał Partnera Rozwód jest jednym z najbardziej stresujących i często nieuniknionych zdarzeń życiowych. Już sama decyzja o rozwodzie jest dla małżonków niezwykle skomplikowana i trudna, ponieważ nierzadko rzutuje ona na życie całej rodziny. Aby łatwiej przez to przejść, warto się odpowiednio przygotować oraz wiedzieć, który sąd i w jaki sposób orzeka o rozwodzie. Który sąd orzeka o rozwodzie? Gdy nie ma już szans na uratowanie małżeństwa i zapadnie decyzja o rozwodzie, trzeba przygotować pozew o rozwód i skierować swoje kroki do właściwego sądu. Pozew może wnieść każdy z małżonków. Zgodnie z art. 17 Kodeksu prawa cywilnego sądem właściwym do rozpoznawania spraw rozwodowych jest sąd okręgowy. Powinien on znajdować się w tym samym okręgu, w którym małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, jeżeli jedno z nich wciąż ma w tym okręgu miejsce zamieszkania lub stałego pobytu. W innym wypadku sądem właściwym będzie sąd okręgowy znajdujący się w okręgu miejsca zamieszkania pozwanego. W przypadku, gdy i ta przesłanka nie będzie spełniona, sądem właściwym jest sąd według miejsca zamieszkania powoda. Jakie przesłanki muszą być spełnione, aby sąd orzekł rozwód? Aby sąd mógł orzec rozwód, zgodnie z art. 56 musi nastąpić między małżonkami trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego. Nie istnieje jednak odgórnie ustalony model rozkładu pożycia i można je interpretować na wiele różnych sposobów. Co do zasady jednak o rozpadzie pożycia małżeńskiego możemy mówić w momencie, gdy wszelkie więzi łączące małżonków zostaną zerwane. Rozkład pożycia ma charakter zupełny, gdy między małżonkami ustały więzi uczuciowe, fizyczne lub gospodarcze, czyli ich powrót do wspólnoty we wszystkich wymiarach życia małżeńskiego jest już niemożliwy. Ponadto sąd dopuszcza rozwód jako środek niezbędny do likwidacji istniejących tylko formalnie, a w rzeczywistości martwych, czyli szkodliwych społecznie związków małżeńskich. Sąd może wydać wyrok orzekający o rozwodzie również w sytuacji, gdy obowiązki wynikające ze stosunków rodzinnych i małżeńskich ograniczają życie osobiste w większym stopniu, niż wymaga tego dobro rodziny – dodaje nasz rozmówca z Kancelarii Prawnej Doroty Giesek w Poznaniu. Czy rozwód może być niedopuszczalny? Podobnie jak w przypadku przesłanek dopuszczających rozwód, istnieją przesłanki negatywne, które mogą skutecznie uniemożliwić orzeczenie rozwodu. Rozwód jest niedopuszczalny w sytuacji, gdy dobro małoletniego dziecka jest zagrożone. Znaczenie ma wówczas wiek dzieci, ich stosunki z rodzicami, stan zdrowia i stopień wrażliwości dzieci, poczucie bezpieczeństwa i możliwości rozwoju. Sąd może oddalić powództwo także w sytuacji, gdy rozwód byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, np. jedno z małżonków jest nieuleczalnie chore. Kolejną negatywną przesłanką jest przypadek, gdy powodem w sprawie jest małżonek wyłącznie winien rozkładu pożycia. Zaistnienie negatywnych przesłanek jest podstawą do oddalenia powództwa o rozwód, nawet w sytuacji, gdy nastąpił już trwały i zupełny rozkład pożycia. Czy sąd musi orzekać o winie? Na zgodny wniosek obu stron w tym zakresie, sąd może zaniechać orzekania o winie za rozkład małżeństwa. Wówczas przyjmuje się, że żaden z małżonków nie ponosi winy za rozpad małżeństwa. Rozwód bez orzekania o winie często jest świadomym wyborem małżonków również w sytuacji, gdy jedna ze stron ewidentnie przyczyniła się do rozpadu małżeństwa, np. dopuszczając się zdrady. Dzieje się tak dlatego, że odstąpienie od czynności dowodowych w zakresie ustalenia winy pozwala znacząco skrócić czas postępowania i tym samym o wiele szybciej (najczęściej już na pierwszej rozprawie) otrzymać pomyślny wyrok. Jeżeli jednak jedna ze stron wyraża sprzeciw i wnosi o rozwód z orzeczeniem o winie, sąd obowiązany jest ustalić, która ze stron faktycznie ponosi winę za rozkład małżeństwa. W toku postępowania sąd może ustalić także, że obie strony są winne, jeżeli zarzuty każdej ze stron zostaną choćby częściowo potwierdzone i na tej podstawie uzna, że postępowanie obu małżonków było sprzeczne z obowiązkami oraz prawami wynikającymi z zawarcia związku małżeńskiego. Rozwód a małoletnie dzieci małżonków Jeżeli małżonkowie posiadają wspólne, małoletnie dzieci, sąd obowiązany jest w trakcie sprawy rozwodowej ustalić zakres władzy rodzicielskiej każdej ze stron. Decyzje w tej sprawie sąd motywuje przede wszystkim dobrem dzieci. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom, powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu rodzicowi z jednoczesnym ograniczeniem praw drugiego rodzica (najczęściej nieprzebywającemu z dziećmi na stałe) lub całkowicie jedną ze stron tych praw pozbawić. Celem ustalenia władzy rodzicielskiej jest stworzenie pisemnego porozumienia, regulującego także sposób kontaktów z dzieckiem, do którego każdy z małżonków będzie obowiązany się stosować, co pozwoli na uniknięcie konfliktów w tym zakresie i zabezpieczy interesu dzieci. Zgodnie z art. 58 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego sąd określa również zakres obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich dzieci. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy obowiązek alimentacyjny powstał jeszcze przed sprawą rozwodową i jest potwierdzony wyrokiem w oddzielnym postępowaniu. Dziękujemy za ocenę artykułu Błąd - akcja została wstrzymana Polecane firmy 0 0 0 0 Przeczytaj także

kiedy rozwód jest niemożliwy